Plan kont biuro rachunkowe Lódź

Plan kont – układ kont księgowych przyjęty w danym podmiocie gospodarczym w celu uporządkowania ewidencji operacji gospodarczych, uwzględniający przepisy prawa oraz potrzeby zarządzających. Plan kont ma formę szczegółowej listy określającej porządek poszczególnych kont w księdze.

Plany kont są często do siebie podobne w różnych przedsiębiorstwach, co może być związane z wymogami prawnymi danego państwa. Podobieństwa planów kont mogą również wynikać z faktu, że większość księgowych przy jego tworzeniu posiłkuje się wzorcowymi planami kont dostępnymi w rozmaitych publikacjach fachowych, adaptując wzorzec do potrzeb jednostki gospodarczej.

W Polsce zgodnie z zapisami Ustawy o rachunkowości jednostka powinna m.in. posiadać dokumentację dotyczącą zakładowego planu kont ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej (Art. 10 Ustawy o rachunkowości).

Operacja gospodarcza biuro rachunkowe Lódź

Operacja gospodarcza – zdarzenie gospodarcze, które powoduje zmiany w składnikach bilansu.

Cechy charakterystyczne operacji gospodarczych:

1. ścisły związek z przedmiotem działalności prowadzonej przez jednostkę,
2. określenie terminu wystąpienia operacji – data,
3. obowiązek udokumentowania,
4. masowość i powtarzalność powtarzania,
5. wywołanie zmian w składnikach bilansu,
6. wyrażone są wartościowo.

W operacjach gospodarczych wyróżniane są:

1. operacje bilansowe (bezwynikowe),
2. operacje wynikowe.

Operacje gospodarcze powodujące zmiany w składnikach bilansu przyczyniające się do przemieszczania jego składników nazywane są operacjami gospodarczymi bezwynikowymi (bilansowe operacje gospodarcze); np. spłata kredytu gotówką.

Wśród nich rozróżnia się:

• operacje aktywne, powodujące zmiany wyłącznie w aktywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje pasywne, powodujące zmiany wyłącznie w pasywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje aktywno-pasywne zwiększające, wzrost aktywów i pasywów (suma bilansowa wzrasta),
• operacje aktywno-pasywne zmniejszające, spadek aktywów i pasywów (suma bilansowa maleje).

Drugą grupą są operacje, które prowadzą do powstania zysku lub straty. Są to tak zwane operacje wynikowe np. przychody ze sprzedaży usług.

Dowód księgowy biuro rachunkowe Lódź

Dowód księgowy − dokument będący podstawą dokonanego zapisu w księgach rachunkowych (np. faktura VAT).

Ustawa o rachunkowości wymaga, aby dowód księgowy zawierał:

• określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego
• określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej
• opis operacji gospodarczej, oraz jej wartość, w miarę możliwości określoną także w jednostkach naturalnych
• datę dokonania operacji, a także datę wystawienia dowodu (gdy sporządzono go pod inną datą)
• podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów
• stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, dowody księgowe powinny być:

• rzetelne - zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej
• kompletne
• wolne od błędów rachunkowych

Niedopuszczalne w dowodach księgowych jest dokonywanie wymazywania i przeróbek.

Wyróżnić można następujące rodzaje dowodów księgowych:

• zewnętrzne własne - przekazane w oryginale kontrahentowi
• zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów
• wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki

Podstawą do zapisów w księgach rachunkowych mogą być również dowody księgowe:

• zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów kilku dowodów źródłowych, które muszą być wymienione w dowodzie zbiorczym
• korygujące
• zastępcze - wystawione do czasu otrzymania dowodu zewnętrznego obcego
• rozliczeniowe - ujmujące dokonane uprzednio zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych

Kontrola dowodów księgowych prowadzona jest przez głównego księgowego lub upoważnione przez niego osoby. Potwierdzeniem przeprowadzenia kontroli jest podpis osoby odpowiedzialnej. Wyróżnia się:

• Kontrolę merytoryczną, która polega na zbadaniu danych zwartych w dokumencie pod względem ich zgodności z rzeczywistością, zbadaniu celowości operacji gospodarczej z punktu widzenia gospodarczego, zbadaniu zgodności z przepisami prawnymi.
• Kontrolę formalno-rachunkową, która ma na celu wykrycie wszystkich błędów formalnych oraz rachunkowych.

Dokument księgowy, który zawiera braki lub nieprawidłowości zwracany jest do odpowiedniej komórki lub osoby odpowiedzialnej w celu dokonania odpowiednich korekt.

 Dowody księgowe przechowuje się w taki sposób aby zabezpieczyć je przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnieniem, uszkodzeniem, zniszczeniem. Dowody księgowe przechowywane są w postaci oryginalnej, w określonym porządku w podziale na okresy sprawozdawcze.Mogę być przechowywane:

• w siedzibie firmy,
• poza siedzibą firmy, należy to zgłosić do właściwego urzędu skarbowego w terminie 15 dni od daty ich wydania, w razie kontroli trzeba zapewnić dostępność dokumentów podmiotowi kontrolującemu.

Dokumenty księgowe najczęściej przechowywane są przez okres 5 lat (wyłączając sprawozdania finansowe). Czas przechowywania dokumentów zależny jest od daty przedawnienia zobowiązania podatkowego.