Kapital obrotowy biuro rachunkowe Lódź

Kapitał obrotowy (zwany kapitałem pracującym) stanowi nadwyżkę aktywów obrotowych nad zobowiązaniami krótkoterminowymi:

KON = AKTYWA OBROTOWE – ZOBOWIĄZANIA BIEŻĄCE (krótkoterminowe)

Kapitał obrotowy netto jest to również ta część kapitałów stałych przedsiębiorstwa, która finansuje aktywa obrotowe, a nie finansuje aktywów trwałych: KON = KAPITAŁ STAŁY – AKTYWA TRWAŁE

Firmy muszą utrzymywać odpowiedni poziom kapitału obrotowego netto aby zapewnić właściwe relacje między tempem wzrostu firmy, jej sprzedaży a poziomem majątku obrotowego. Na przykład wzrost sprzedaży powoduje konieczność utrzymywania wyższego poziomu zapasów a to z kolei określa zapotrzebowanie na środki niezbędne do ich finansowania.

Odpowiedni poziom kapitału obrotowego netto pozwala uniknąć:

• wysokich kosztów pozyskania kapitału na finansowanie bieżącej działalności przedsiębiorstwa,
• strat wynikających z konieczności szybkiej sprzedaży majątku (nawet poniżej ich wartości) w celu pozyskania kapitału na bieżącą działalność firmy.

Strategie zarządzania wysokością kapitału obrotowego netto są dwie:

Konserwatywna:

• polega na utrzymywaniu wysokiego stanu aktywów obrotowych i niskiej wartości zobowiązań bieżących,
• w efekcie daje firmie wysoką płynność finansową, ale też obniża jej rentowność.

Agresywna:

• celem jest utrzymywanie niskiej wartości aktywów obrotowych w relacji do zobowiązań bieżących,
• skutkiem jest obniżenie płynności finansowej przedsiębiorstwa,
• w efekcie zwiększa się rentowność firmy.

W skład kapitału obrotowego wchodzą takie czynniki, które w przedsiębiorstwie pozostają przez okres krótszy od 12 miesięcy. Do podstawowych składników bilansu w części aktywa i drugiej literze (B aktywa obrotowe) wchodzą:

• Zapasy
  • Materiały
  • Półprodukty i produkty w toku
  • Produkty gotowe
  • Towary
  • Zaliczki na dostawy
• Należności krótkoterminowe
  • Należności od jednostek powiązanych
    • Z tytułu dostaw i usług, w okresie spłaty:
      • do 12 miesięcy
      • powyżej 12 miesięcy (jest to wyjątek, co do zasady ujmowane są tu zasoby „żyjące” krócej niż 12 miesięcy)
  • Inne
  • Należności od pozostałych jednostek
    • Z tytułu dostaw i usług, w okresie spłaty:
      • do 12 miesięcy
      • powyżej 12 miesięcy
    • z tytułu podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz innych świadczeń
    • dochodzone na drodze sądowej
    • inne
• Inwestycje krótkoterminowe
  • Krótkoterminowe aktywa finansowe
    • w jednostkach powiązanych
    • w pozostałych jednostkach
    • Z tytułu dostaw i usług, w okresie spłaty:
      • do 12 miesięcy
      • powyżej 12 miesięcy
    • środki pieniężne i inne aktywa pieniężne
      • środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych
      • inne środki pieniężne
      • inne aktywa pieniężne
  • Inne inwestycje krótkoterminowe
• Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.

Istnieje też pojęcie kapitału obrotowego brutto (KOB), które oznacza całkowitą wartość aktywów obrotowych przedsiębiorstwa. Stąd też pod pojęciem „kapitału pracującego” rozumie się często kapitał obrotowy netto.

Controlling finansowy biuro rachunkowe Lódź

Controlling finansowy – podsystem controllingu, nakierowany na planowanie, sterowanie i koordynowanie procesów finansowych w przedsiębiorstwie. Zadaniem controllingu finansowego jest tworzenie i aktualizowanie architektury systemu planowania finansowego, konstruowanie wskaźników i mierników oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz przygotowanie informacji dla podejmowania decyzji finansowych.

W szerszym ujęciu controlling finansowy traktowany jest, jako „międzyfunkcja” wspierająca kompleksowe zarządzanie przedsiębiorstwem w oparciu o informacje finansowe oraz koordynacja rozwiązywania problemów finansowych w całym łańcuchu tworzenia wartości przedsiębiorstwa. Efektem (skutkiem) stosowania controllingu finansowego powinna być poprawa ogólnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa ocenianej w trzech wymiarach: płynności, rentowności i efektywności działania.

Wyróżnia się strategiczny i operatywny controlling finansowy. Strategiczny controlling finansowy nakierowany jest na realizację długookresowych celów przedsiębiorstwa. Jego zadaniem jest m.in.:

• dążenie do maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa,
• dążenie do uzyskania stabilności finansowej,
• poprawa wyników finansowych w dłuższym okresie,
• dążenie do zachowania płynności finansowej,
• wybranie najlepszej strategii finansowej,
• kontrolowanie finansów przedsiębiorstwa.

Operatywny controlling finansowy skupia się na bieżących zagadnienia finansowych przedsiębiorstwa i pełni m.in. następujące funkcje:

• osiąganie zadowalających wyników finansowych w krótkich okresach,
• dążenie do optymalizacji kosztów,
• dążenie do pełnej kontroli nad przepływami pieniężnymi,
• stworzenie optymalnej struktury organizacyjnej,
• prowadzenie właściwej polityki inwestycyjnej.

Controlling finansowy posługuje się szerokim spektrum instrumentów (w rachunkowości finansowej i zarządczej), m.in. rachunek kosztów i wyników, wskaźniki centrów odpowiedzialności decyzyjnej czy zrównoważona karta wyników.

Analiza bilansu biuro rachunkowe Lódź

Analiza bilansu – określenie stanu faktycznego danej firmy, który jest określony w postaci liczb bilansowych. Zadaniem tej analizy jest określenie i uzyskanie informacji o płynności finansowej i dokonanych trafnych decyzjach inwestycyjnych w firmie.

Wskaźniki analizy bilansu:

• struktura majątku,
• inwestycje,
• finansowanie,
• stopień płynności,
• rentowność.

Analiza bilansu oznacza zestawienie ocen aktywów, przez które dana firma osiąga zyski i źródła ich finansowania.

Wstępna analiza bilansu przedsiębiorstwa obejmuje badanie dynamiki sumy bilansowej oraz ważniejszych pozycji aktywów i pasywów (analiza pozioma), a także badanie struktury aktywów (patrz aktywa) i pasywów (patrz: pasywa) oraz wewnętrznej struktury wybranych pozycji bilansowych (analiza pionowa).

Badaniu podlegają także powiązania wewnętrzne pomiędzy pozycjami kapitałów i majątku. Analiza wstępna bilansu może być prowadzona w ujęciu statycznym i dynamicznym.

Analiza statyczna dotyczy badania struktury majątku przedsiębiorstwa i źródeł jego finansowania w wybranym momencie (np. na koniec roku).

Ujęcie dynamiczne pozwala natomiast ocenić również kierunki zmian struktur oraz dynamikę poszczególnych elementów aktywów i pasywów z kilku kolejnych lat.

Analiza pionowa bilansu polega na badaniu:

• struktury aktywów – na podstawie analizy pionowej ustala się udział wybranej opcji w aktywach razem lub w konkretnej grupie aktywów oraz oblicza się wskaźniki struktury aktywów;
• struktury pasywów – na podstawie analizy pionowej ustala się udział wybranej pozycji w pasywach razem lub w konkretnej grupie pasywów oraz oblicza się wskaźniki struktury pasywów.

Analiza taka może być sporządzona w ujęciu statycznym, kiedy porównujemy wskaźniki struktury wybranych składników bilansu w określonym momencie (na koniec roku) lub też w ujęciu dynamicznym, kiedy bada się zmiany strukturalne poszczególnych składników bilansu na przestrzeni określonego czasu (np. w okresie dwóch lat).

Ogólny wzór obliczania wskaźników struktury przedstawić można następująco:

Wielkość badana/Wielkość zbiorcza x 100%