Produkcja niezakończona biuro rachunkowe Lódź

Produkcja niezakończona – pojęcie z dziedziny rachunkowości finansowej, obejmujące tę część produkcji podmiotu gospodarczego, która w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu), nie została zakończona i sprzedana w postaci wyrobów gotowych, przy jednoczesnym poniesieniu nakładów finansowych – np. na zakup materiałów, wynagrodzenia pracowników itp. Występowanie takiego zjawiska charakteryzuje m.in. przedsiębiorstwa, w których:

• tworzenie wyrobu gotowego wymaga procesów technologicznych trwających dłużej niż miesięczny okres rozliczeniowy (np. budowa drogi)

lub

• produkcja ma charakter ciągły, a nakłady poniesione na niezakończoną produkcję są istotne z punktu widzenia rzetelnej prezentacji wyniku finansowego przedsiębiorstwa.

W efekcie procesu wytwórczego na koniec miesiąca powstają:

1. wyroby gotowe (ta część z nich, którą przekazano odbiorcy i wystawiono fakturę, nosi nazwę produkcji sprzedanej)
2. półfabrykaty lub produkcja w toku

Prawidłowe rozliczenie produkcji niezakończonej jest warunkiem koniecznym do ustalenia zmiany stanu produktów, która w danym okresie rozliczeniowym wpływa na wynik na sprzedaży przedsiębiorstwa. W tym celu powinno się rozdzielić koszty produkcji na koszt wytworzenia wyrobów gotowych i koszt produkcji niezakończonej.

Termin produkcja niezakończona może dotyczyć zarówno produktów materialnych (np. wytwarzanie samochodów), jak i niematerialnych (np. usługi remontowe statków).

Pro forma biuro rachunkowe Lódź

Pro forma (łac. ze względu na formę, dla pozorów) – wyrażenie oznaczające coś robionego tylko dla zachowania pozorów, bez dbałości o staranność wykonania. W znaczeniu techniczno-prawnym mianem pro forma określa się również konkretne czynności i dokumenty wykonywane w celu dopełnienia wymogów formalnych, zanotowania pewnych zdarzeń bez wywoływania pełni skutków prawnych, umożliwienia istoty postępowania uwarunkowanego wcześniejszymi krokami, itp.

Jednym z najczęstszych dokumentów pro forma jest faktura pro forma. Faktura pro forma przypomina wyglądem zwyczajną fakturę (i często jest z nią identyczna), poza opatrzeniem tytułem FAKTURA PRO FORMA lub podobnym. Tak jak zwyczajna faktura, jest ona potwierdzeniem i dowodem zawarcia umowy sprzedaży (będąc, w myśl kodeksu cywilnego, oświadczeniem woli). W przeciwieństwie jednak do pełnej faktury, faktura pro forma nie powoduje powstania skutków księgowo-podatkowych zapisanych w ustawie o podatku od towarów i usług, zatem nie można jej przypisywać walorów faktury VAT.

Celem wystawienia faktury pro forma jest poświadczenie zajścia transakcji, bez jednoczesnego wywołania obowiązku jej zaksięgowania i opodatkowania. Forma taka jest wygodna, gdyż zawiera te same dane, co standardowa faktura, zapewnia zatem, że dane te będą dostępne w momencie wystawiania pełnej faktury, daje jednak większą swobodę księgowania wystawiającemu. Taka forma jest szczególnie popularna w handlu detalicznym, gdzie nabywca jest osobą fizyczną niebędącą płatnikiem VAT.

W obrocie międzyfirmowym funkcjonuje nieco inne użycie faktur pro forma, gdzie stanowią one ofertę zawarcia transakcji w przyszłości. Dokument taki daje możliwość sformalizowania i uszczegółowienia warunków oferty, którą klient może następnie rozpatrzyć i sprawdzić zgodność z oczekiwaniami. Bywa ona również wystawiana po otrzymaniu zaliczki bądź przedpłaty, z pełną fakturą wystawioną po otrzymaniu całości zapłaty.

W transporcie międzynarodowym funkcją faktury pro forma jest umożliwienie importerowi wykonania czynności prawnych (takich jak uzyskanie pozwolenia na przywóz, deklaracje celne, itp.) zanim faktura właściwa jest dostępna. Nie traktuje się jej jednak jako dowód zawarcia transakcji.

Specyficzną cechą porządku prawnego monarchii brytyjskiej (i co za tym idzie, królestw wspólnoty systemu westminsterskiego) jest instytucja ustawy pro forma (ang. pro forma bill). Są to ustawy wprowadzane do porządku obrad tuż przed mową tronową, które z istoty swojej nie przechodzą nigdy poza pierwsze czytanie. Celem ustaw pro forma jest zaburzenie porządku obrad wyznaczonego w mowie tronowej monarchy, aby symbolicznie zaznaczyć niezawisłość obrad parlamentu od monarchii. W parlamencie kanadyjskim ustawy te są tradycyjnie oznaczane ang. Bill C-1, An Act respecting the Administration of Oaths of Office (Ustawa C-1, dochowująca obowiązków związanych z przysięgami państwowymi, w Izbie Gmin) i ang. Bill S-1, An Act relating to Railways (Ustawa S-1, dotycząca dróg żelaznych, w Senacie).

Pozostale przychody operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Pozostałe przychody operacyjne – w myśl ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (art. 3, ust. 1, pkt. 32) rozumiemy przez to przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności przychody związane:

• z działalnością socjalną;
• ze zbyciem środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, a także z utrzymywaniem i zbyciem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczanych do inwestycji;
• z odpisaniem zobowiązań przedawnionych, umorzonych, nieściągalnych, z wyjątkiem zobowiązań o charakterze publicznoprawnym nieobciążających kosztów;
• z rozwiązaniem rezerw, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi;
• z odpisami aktualizującymi wartość aktywów i ich korektami, z wyjątkiem odpisów obciążających koszty wytworzenia sprzedanych produktów lub sprzedanych towarów, koszty sprzedaży lub koszty finansowe;
• z otrzymanymi odszkodowaniami, karami i grzywnami;
• z otrzymaniem nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny, aktywów, w tym także środków pieniężnych na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych, środków trwałych w budowie albo wartości niematerialnych i prawnych.

Pozostale koszty operacyjne biuro rachunkowe Lódź

Pozostałe koszty operacyjne - zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. są to koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki. Są one "symetryczne" względem pozostałych przychodów operacyjnych.

Obejmują one zatem:

• wartość netto sprzedawanych lub likwidowanych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
• koszty prowadzonej działalności socjalnej;
• przekazane darowizny;
• zapłacone kary, grzywny i odszkodowania;
• odpisy aktualizujące wartość środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, zapasów i należności;
• spisanie przedawnionych, umorzonych lub nieściągalnych należności w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych;
• utworzenie rezerw, z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi.

OC biura rachunkowego.

Podróż służbowa biuro rachunkowe Lódź

Podróż służbowa – podróż, którą pracownik odbywa na polecenie pracodawcy w ramach wykonywanej pracy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy (lub stałe miejsce pracy pracownika). Podróż służbowa związana jest z delegacją (oddelegowaniem) pracownika do wykonania pewnego zadania.

Uwaga! Termin oddelegowanie pracownika używany jest też w innym znaczeniu i z innymi skutkami prawnymi, niż w odniesieniu do podróży służbowej. Oddelegowanie pracownika na określony czas do miejscowości innej niż wskazana w umowie o pracę wiąże się ze zmianą wskazanego w umowie miejsca wykonywania pracy. Zmiana taka następuje poprzez zastosowanie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy. Również stałe wykonywanie przez samego przedsiębiorcę (lub samego pracownika w ramach uzgodnionego czasu pracy) zadań w różnych miejscowościach i terminach, wynikające z organizacji pracy nie jest traktowane jako podróż służbowa.

W polskim prawodawstwie zasady rozliczania podróży służbowej pracownika określa Kodeks pracy oraz minister właściwy do spraw pracy, w drodze rozporządzenia.

Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługuje:

• zwrot kosztów podróży (przejazdów, noclegów i innych),
• dieta za czas podróży służbowej.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje jednoznacznie terminu podróż służbowa. Koszty związane z podróżami służbowymi należy również rozpatrywać pod kątem obowiązujących przepisów w zakresie podatku dochodowego (pracownika i pracodawcy) oraz składek na ubezpieczenia społeczne.

Podatek odroczony biuro rachunkowe Lódź

Podatek odroczony – część składowa podatku dochodowego wpływająca na wynik finansowy za dany okres sprawozdawczy.

Podatek dochodowy obejmuje:

• część bieżącą (podatek fiskalny)
• część odroczoną (podatek odroczony).

Wykazywana w rachunku zysków i strat część odroczona stanowi różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i początek okresu sprawozdawczego (Ustawa o rachunkowości, art. 37 ust 8)

Podatek odroczony zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 2 ( który jest zgodny z MSR 12) powstaje w wyniku pojawienia się różnic przejściowych pomiędzy wartością bilansową danego składnika aktywów lub pasywów a jego wartością podatkową.

Różnice przejściowe mogą być:

a) Dodatnimi różnicami przejściowymi. Są to te różnice przejściowe, które spowodują powstanie kwot zwiększających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach, gdy wartość bilansowa składnika aktywów zostanie zrealizowana lub składnika pasywów rozliczona. Dodatnie różnice przejściowe powstają, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest niższa niż jego wartość podatkowa. Dodatnie różnice przejściowe mogą również powstawać w związku z pozycjami nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania.

b) Ujemnymi różnicami przejściowymi. Są to te różnice przejściowe, które powodują powstanie kwot pomniejszających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach, gdy wartość bilansowa składnika aktywów zostanie zrealizowana lub składnika pasywów rozliczona. Ujemne różnice przejściowe powstają, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest niższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest wyższa niż jego wartość podatkowa. Ujemne różnice przejściowe mogą również powstawać w związku z pozycjami nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania.

Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – kwota zobowiązania z tytułu podatku dochodowego, które według przewidywań powstanie w przyszłości, w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych.

Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – kwota, jaka według przewidywań zmniejszy w przyszłości zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego lub będzie podlegać zwrotowi, w związku z występowaniem ujemnych różnic przejściowych lub w związku ze stratą podatkową, możliwą do odliczenia od dochodu w przyszłości.

Łódzkie biuro rachunkowe.

Placa netto biuro rachunkowe Lódź

Płaca netto to wynagrodzenie wypłacane pracownikowi (potocznie „do ręki”), przez pracodawcę z tytułu wykonanej pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczek na podatek dochodowy i innych potrąceń (np. składek na grupowe ubezpieczenie na życie opłacane przez pracodawcę z wynagrodzenia pracownika itp.).